Τεχνοκρατική άβυσσος

Καθώς το τέλος του 2025 πλησιάζει, μοιάζουμε να στεκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη χρονιά γεμάτη δυστοπική αβεβαιότητα. Ο κόσμος συνεχίζει να αλλάζει, αλλά η πορεία του δεν μας καθησυχάζει· αντιθέτως, θυμίζει πορεία μέσα σε μια όλο και πιο πυκνή ομίχλη. Η τέχνη και η φιλοσοφία, που άλλοτε λειτουργούσαν ως οδηγοί της ανθρώπινης σκέψης, σήμερα μοιάζουν αδύναμες μπροστά στην αυξανόμενη κυριαρχία του τεχνοκρατισμού. Ερωτήματα που κάποτε φωτίζονταν μέσα από την ανθρώπινη εμπειρία, τώρα σκιάζονται από συστήματα που ισχυρίζονται ότι κατέχουν όλες τις απαντήσεις.
Το ανθρώπινο εγώ χάνει τη σχέση του με το εσωτερικό βάθος και παγιδεύεται σε οθόνες. Η ταυτότητά μας μετατρέπεται σε ψηφιακά θραύσματα, επιμελημένα και φιλτραρισμένα ώστε να ταιριάζουν με τις ανασφάλειές μας. Ακόμα και οι ανθρώπινες σχέσεις αλλοιώνονται: δεν βλέπουμε πλέον πρόσωπα αλλά εικόνες περασμένες από φίλτρα, συναισθήματα...








